O co
właściwie
nam chodzi?
strona ks. Wojciecha Węgrzyniaka
Wojciech Węgrzyniak
Pochodzę z Podhala a dokładnie z Mizernej. Jestem księdzem od 6 czerwca 1998 roku. Przez pierwsze 3 lata kapłaństwa byłem wikariuszem w Krakowie na os. Ruczaj. Potem wyjechałem za granicę.
Pięć lat spędziłem na studiach w Rzymie, trzy następne w Jerozolimie. Od października 2009 roku pracuję na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Moja specjalność to nauki biblijne a dokładniej Stary Testament. Mieszkam przy Kolegiacie św. Anny w Krakowie, starając się pomagać również w duszpasterstwie.
Planowane rekolekcje
2013
Dla kapelanów Wojska Polskiego, Częstochowa, 23-26.09
WSD Radom, 3-8.12
Duszpasterstwo Akademickie, Kraków, U Dobrego, 15-18.12
Bęczarka, 20-22.12
2014
Duszpasterstwo Akademickie Most, wielkopostne, Wrocław, 5-8.03
Duszpasterstwo Akademickie u Brata, wielkopostne, Kraków, 30.03-2.04
Parafialne wielkopostne, Kwaczała, 6-9.04
Kapłańskie, Ziemia Święta, sierpień/wrzesień
WSD Łomża, koniec września
Parafialne - Niepołomice, koniec października
2015
Rekolekcje o Słowie Bozym, Krościenko, ferie zimowe (5 dni)
Parafialne wielkopostne - Kraków - św. Jadwigi
Parafialne adwentowe - Jaworzno-Szczakowa
2016
Parafialne wielkopostne - Chrzanów-Kościelec
2017
Parafialne wielkopostne (V Niedz. Wlk.Postu)- Sułkowice
2018
Parafialne wielkopostne (V Niedz. Wlk.Postu)- Nowy Targ, św. Katarzyny
Wygłoszone rekolekcje
1998
Parafialne wielkopostne – Kwaczała, marzec
ONŻ O st. - Bystra Podhalańska, sierpień
1999
ONŻ I st. - Babice, lipiec
Ewangelizacyjne - Młoszowa-Chrzanów, październik
2000
Misje parafialne - Kraków, Piaski Nowe, 26.03-2.04 (wraz z ks. Janem Nowakiem)
ONŻ II st. - Groń, lipiec
Dla młodzieży - Kraków, Kurdwanów, 24-27.09
Parafialne adwentowe - Niegowić, grudzień
2001
Parafialne wielkopostne - Dębno, marzec
Parafialne wielkopostne - Frydman, marzec
Dla Liceum Męskiego oo. Cystersów - Kraków, Szklane Domy, 9-11.04
ONŻ III st. (ogólnopolskie) - Kraków, lipiec
2002
ONŻ O st. - Osieczany, lipiec
2003
Parafialne wielkopostne - Dębno, 13-16.04.2003
Parafialne adwentowe - Kraków, os. Ruczaj, 17-20.12
Parafialne adwentowe – Krempachy, 20-23.12
2004
Dla I LO w Krakowie, marzec
Parafialne wielkopostne - Niedzica, 28.03-31.03
Parafialne wielkopostne - Raba Wyżna, 4-7.04
Parafialne adwentowe - Kraków, Prądnik Czerwony (Jana Chrzciciela), 19-22.12
2005
Parafialne wielkopostne - Nowy Targ, św. Katarzyny, 12-18.03
Parafialne wielkopostne - Dębno, marzec
2006
Dla szkół średnich w Wieliczce, marzec
Dla inteligencji - Myślenice, marzec
Parafialne wielkopostne - Harklowa, kwiecień
2009
Parafialne adwentowe - Kraków, os. Ruczaj, 12-15.12.2009
Dla Stowarzyszenia Civitas Christiana - Kraków, Łagiewniki, 4.12.2009
2010
Parafialne wielkopostne - Kacwin, 17-20.02
Dla VIII LO w Krakowie, 8-10.03
Dla młodzieży i nie tylko - Kraków, kościół Miłosierdzia Bożego, 9-11.03 (pomoc włoskiej Szkole Ewangelizacji „Sentinelle del Mattino di Pasqua”)
W Bazylice Mariackiej (Parafialne wielkopostne i dla Bezdomnych), Kraków, 21-26.03
Dla pracowników nauki - Kraków, św. Anna, 28.03-1.04
Misje parafialne - Prostyń, 22-31.05
Dla przygotowujących się do Bierzmowania i młodzieży – Nowy Targ, 8-10.09
WSD Hosianum - Olsztyn, 27-29.09
Dla katechetów – Sokołów Podlaski, 15-17.10
Dla katechetów – Nurzec Stacja, 26-28.11
Dla rodziców - Kraków, Biały Prądnik (u ss. Duchaczek), 6-8.12
Dla Duszpasterstwa Akademickiego adwentowe – Warszawa, św. Anny, 12-15.12
2011
Dzień skupienia - WSD XX. Sercanów w Stadnikach, 19-20.01
Misje parafialne - Leńcze, 6-13.02
Dla Duszpasterstwa Akademickiego wielkopostne "Daj się zaprzęgnąć" - Kraków, św. Anny, 10-13.04.
Dzień skupienia "Między kobietą a Panem Bogiem" - WSD XX. Saletynów w Krakowie, 28-29.05.
Z okazji jubileuszu 500-lecia parafii p.w. Trójcy Świętej w Prostyni, 18-20.06.
WSD Drohiczyn, 28.09-2.10.
Kapłańskie - Ziemia Święta, 3-12.11
Dla XX. Chrystusowców z Misji Polskiej - Bochum, 20-21.11
Parafialne adwentowe - Kraków, MB Ostrobramskiej, 11-13.12
2012
WSD Kraków, 21-25.02
Parafialne wielkopostne - Kraków, Dobrego Pasterza, 25-28.03
Dla kapłanów rocznika święceń 1982, Maniowy 9-12.04
Parafialne, przed peregrynacją Obrazu Jezusa Miłosiernego - Maniowy, 17-20.05
Dla katechetów diec. Bielsko-Żywieckiej - Pogórze, 29.06-1.07
WSD Katowice, 26-30.09
Parafialne, przed peregrynacją Obrazu Jezusa Miłosiernego - Chrzanów, św. Mikołaja, 4-7.11
Dla katechetów archidiec. Krakowskiej - Zakopane, 15-17.11
Dla katechetów archidiec. Krakowskiej - Zakopane, 7-9.12
Dla Duszpasterstwa Akademickiego, adwentowe - Radom, 9-12.12
2013
Dla katechetów archidiec. Krakowskiej - Zakopane, 7-9.02
Parafialne wielkopostne - Linz, 15-17.02
Dzień skupienia - Wiedeń, 17.02
Dla pedagogów i wychowawców - Kraków, Bazylika św. Floriana, 18-20.02
Dla katechetów archidiec. Krakowskiej - Zembrzyce, 7-9.03
Parafialne wielkopostne - Katedra Wawelska, 24.02/3.03/10.03
Duszpasterstwo Akademickie - Kraków, św. Szczepan, 10-13.03
Dla nauczycieli - Kielce, 14-16.03
Dla Sióstr Urszulanek - Rybnik, 1-3.05
Dla XX. Chrystusowców z Misji Polskiej - Bochum, 8.06
Życiorys
(z 24.02.2011 na potrzeby nostryfikacji dyplomu doktorskiego)
Urodziłem się 21 marca 1973 w Niedzicy jako najmłodsze dziecko Władysława Węgrzyniaka i Wiktorii z domu Zązel. W latach 1973-1977 mieszkałem w Maniowach a następnie w Mizernej, gdzie część rodziny mieszka do tej pory.
Po ukończeniu w 1988 roku Szkoły Podstawowej w Kluszkowcach uczęszczałem do I LO im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. W roku szkolnym 1990/1991 zakwalifikowałem się do III stopnia XVII Olimpiady Geograficznej, natomiast w roku 1991/1992 zostałem finalistą XVIII Olimpiady Geograficznej i I Olimpiady Nautologicznej oraz dotarłem do II stopnia Olimpiady Historycznej.
Egzamin dojrzałości uzyskałem w 1992 r., po czym wstąpiłem do Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, rozpoczynając tym samym przygotowanie do kapłaństwa i studia na Papieskiej Akademii Teologicznej.
Święcenia diakonatu otrzymałem 8 maja 1997 roku w Skomielnej Białej. Zgodnie z wytycznymi formacji seminaryjnej ostatni rok przed święceniami kapłańskimi spędziłem w Kwaczale, ucząc religii w szkole podstawowej i pomagając w parafii jako diakon.
W 1998 roku uzyskałem magisterium z teologii na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem o. Augustyna Jankowskiego OSB zatytułowanej Κoinonia z Bogiem w Pierwszym Liście Jana Apostoła. W tym samym roku, 6 czerwca otrzymałem święcenia kapłańskiego z rąk kard. Franciszka Macharskiego.
W latach 1998-2001 pełniłem funkcję wikariusza w par. Zesłania Ducha Świętego w Krakowie na os. Ruczaj, m.in. ucząc religii w Szkołach Podstawowych 151 i 158 oraz w Gimnazjum nr 23. W roku akademickim 2000/2001 odbyłem studia licencjackie na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie zwieńczone tytułem licencjata z teologii ze specjalnością biblijną. Praca magisterska została uznana za licencjacką. Promotorem był o. Augustyn Jankowski OSB.
W latach 2001-2006 studiowałem w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. W roku akademickim 2003/2004 byłem reprezentantem studentów Europy Środkowo-Wschodniej oraz członkiem senatu akademickiego tegoż instytutu. W czerwcu 2004 uzyskałem stopień licencjata z nauk biblijnych. Teza zatytułowana "En aletheia kai agape" (2 Gv 3). Richiamo al duplice comandamento nella lettera del Presbitero alla Signora eletta (“W miłości i prawdzie [2 J 3]. Wezwanie do podwójnego przykazania w liście Prezbitera do wybranej Pani”) została napisana pod kierunkiem Johannesa Beutlera SJ.
W latach 2004-2006 kontynuowałem studia w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie przygotowujące do doktoratu.
Od maja do lipca 2006 pracowałem w Sekretariacie Kardynała Metropolitalnej Kurii w Krakowie.
W październiku tego samego roku rozpocząłem studia doktoranckie we Franciszkańskim Studium Biblijnym w Jerozolimie, zamiejscowym Wydziale Nauk Biblijnych i Archeologii Papieskiego Uniwersytetu Antonianum w Rzymie (Pontificia Universitas Antonianum. Facultas Scientiarum Biblicarum et Archaeologiae). W 2007 roku uzyskałem status Candidatus ad Doctoratum i rozpocząłem pracę nad tezą doktorskiej pod kierunkiem prof. Alviero Niccacci OFM (SBF, Jerozolima) i prof. G. Barbiero SDB (PIB, Rzym). Praca doktorska zatytułowana Lo stolto ateo. Studio dei Salmi 14 e 53 (“Głupi ateista. Studium Psalmów 14 i 53”) została obroniona 30 stycznia 2010 roku. Oprócz wspomnianych dwóch moderatorów, recenzentami pracy doktorskiej byli M. Pazzini OFM (SBF, Jerozolima) i A. Mello (SBF, Jerozolima). Ekstrakt pracy doktorskiej został opublikowany w lutym 2010 w Jerozolimie przez wydawnictwo Franciscan Press. Na tej podstawie uzyskałem dyplom Doktora Nauk Biblijnych i Archeologii, zatwierdzony przez władze Papieskiego Uniwersytetu Antonianum w Rzymie dnia 25 maja 2010 roku.
W czasie moich studiów zarówno w Rzymie jak i w Jerozolimie uczestniczyłem w różnych kursach językowych: jęz. włoskiego w Rzymie; jęz. angielskiego w Leicester, Maynooth, Londonie i Nowym Jorku; jęz. niemieckiego w Bonn i Salzburgu oraz jęz. francuskiego w Lyonie i w Angers. Ponadto w czasie wakacyjnym pomagałem w różnych parafiach i wspólnotach religijnych. Przede wszystkim we Włoszech (Roccagorga, Spadafora, Borgo san Donato, Pieve i Maresso), w Anglii (Leicester, Kirkham, Louth, Skegness i Londyn), w USA (Chicago i Nowy York), w Niemczech (Wesseling i Traunstein), we Francji (Lyon) a także w różnych parafiach na terenie Polski, gdzie wygłosiłem kilkanaście rekolekcji parafialnych.
Od 1 października 2009 roku zostałem zatrudniony na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie na stanowisku asystenta w Katedrze Egzegezy Starego Testamentu. Rok później zacząłem pełnić funkcję opiekuna Samorządu Studenckiego oraz opiekuna I roku teologii o specjalności katechetyczno-pastoralnej. W 2011 zostałem adiunktem tej samej katedry.
Od 2009 roku należę do Stowarzyszenia Biblistów Polskich.
Poza publikacją kilku artykułów z dziedziny biblijnej, wygłosiłem referaty na sympozjach w Krakowie (Łagiewniki, wrzesień 2008; UPJPII, kwiecień 2010), w Płocku (WSD, listopad 2009), w Lublinie (KUL, sierpień 2010) oraz wziąłem udział w konferencji naukowej na temat Księgi Psalmów w Oxfordzie (wrzesień 2010). Ponadto opublikowałem 4 tomy homilii i kazań.
Od końca września 2009 roku zamieszkałem przy Kolegiacie św. Anny w Krakowie z zadaniem pomocy duszpasterskiej w parafii, należąc jednocześnie do grupy trzech wykładowców z UPJPII, którzy zostali skierowani przez Metropolitę do sprawowania pieczy nad duszpasterstwem pracowników nauki miasta Krakowa.
W 2010 zostałem wybrany członkiem Rady Kapłańskiej Archidiecezji Krakowskiej.
Fioretti d'Italia (1) - Virglio Di Fazio
Fioretti d'Italia (1) - Virgilio Di Fazio
Roccagorga to miejscowość, w której dane mi było spędzić pierwsze dwa miesiące mojego pięcioletniego pobytu w Italii. Miasteczko znajduje się w prowincji Latina, w regionie Lazio. Dwa miesiące przed moim przyjazdem, a dokładnie 5 czerwca 2001 roku, w bocznej kaplicy kościoła SS. Leonardo ed Erasmo zostało złożone ciało Virgilio Di Fazio. Virgilio, żołnierz i wolontariusz, od 5 czerwca 1942 roku spoczywał na cmentarzu w Bobbio (Piacenza). Jednak opinia o jego świętości, w której zmarł nie umarła razem z nim i przeniosła go do rodzinnego kościoła. Niesamowite są dzieje jego walki o powołanie zakonne. Ale chyba jeszcze bardziej niesamowity jest napis na grobie, zaczerpnięty z jego notatek: „Un giorno senza comunione è un giorno senza sole” - "Dzień bez Komunii to dzień bez słońca”.
English flowers (7)
Flower no. 7
Autobus z London Stansted zmierza do London Victoria Coach Station. Siedzący obok mnie chłopak zaczyna pytać, jak dostać się do pewnej dzielnicy w Londynie. Nie wiem. Okazuje się jednak, że jest z Italii, więc przechodzimy na włoski i zaczynamy pogawędkę.
Pochodzi z Neapolu i robi doktorat z fizyki na tamtejszym uniwersytecie. Przyjechał do Anglii, by poduczyć się najważniejszego języka na świecie. Należy do młodzieży salezjańskiej, gdzie udziela się bardzo aktywnie. Jest pewnego rodzaju liderem wspólnoty religijnej. W ramach przygotowań do doktoratu pracuje w laboratorium od dziewiątej do piątej a dokładniej do momentu, kiedy czuje się bardzo zmęczony. Bo jak mówi: „Dzień, w którym pracowałeś a nie czujesz się zmęczony wieczorem, należy uważać za dzień stracony”.
Where is heaven? (21C)
Louth, 22th August 2010
I’d like to say just two words, both about heaven.
1. The first word is “where”: Where is heaven?
Some people point at the sky and say: “it should be up there”. But we know, that the Earth rotes around its own axis and what we want now to be heaven in 12 hours can be hell.
So where is heaven?
Last Sunday Pope Benedict said “Heaven is not a location in the cosmos, but a place within God where those who believe in him will enjoy his love forever”.
Despite being convinced not to locate heaven in the cosmos, most people are quite sure that heaven should be far away. I’d like to emphasize this simply fact. If I point my finger at the sky to say “it should be up there”, I’m saying consciously or unconsciously “Heaven is not here”. Even I’m saying heaven is in God, most probably I make simple equation: “in God or prepared by God equals not here”.
Is it true? Where finally is heaven? Where finally is God?
I think it would be good idea to follow the intuition of Saint Augustine. He spent a dozen years to find the truth and eventually he said: “Noli ire foras. In interiore hominis habitat veritas” it means: “Return to within yourself. Truth dwells in the inner man”. The same we can say about heaven.
So, it would be better to point my finger at my mind or at my heart and say: “Heaven is here and could be only here”. In practice, it means I don’t seek heaven in the universe, I subject heaven neither to other people, nor to good times. I know, heaven is in me, could be only in me, and depends only on me.
We’ve heard the second reading. Somebody wrote to the Hebrews: “The Lord trains the ones that he loves and he punishes all those that he acknowledges as his sons”. Do we think so? Do we agree? Usually we think: “They are lucky because they don’t suffer”, or “They are unhappy because they have to bear a lot of suffering”. Gospel’s point of view is quite different. Heaven and Happiness doesn’t depend on the external conditions, it depends only on your mind. It doesn’t depend on the world but it depends on your attitude to the world.
Just two examples:
My former parish priest in Cracow talked me about one alcoholic. He was our parishioner. One day the priest met him on the street and asked him: “What happened with you?” Why are you drinking”. He answered: “something broke down in my mind”.
The second example comes from Fr. Garry, who was here two weeks ago. One thought stroke me. When we were discussing about the people in Africa, he said: “I met a lot of people in Sudan who were happier than the people in West Europe.
A lot of things, I dare to say, everything depends on our minds. And frankly speaking that is a Good News!!! Saint Paul says:
Do not think in your heart, 'Who will go up to heaven? that is to bring Christ down; or 'Who will go down to the depths?' -- that is to bring Christ back from the dead. What does it say, then? The word is very near to you; it is in your mouth and in your heart.
2. The second word is one Greek verb: agonidzomai.
In today’s gospel Jesus trying to answer the question: “will there be only few saved” said: “Try your best to enter by the narrow door”. The Greek verb ἀγωνίζεσθε was translated “Try your best”, but if we want to be precise, we see the Greek verb reflects the language of struggle or contest and it means ‘to fight/struggle/make every effort/strive/ strain every nerve’. The English words ‘agony’ and ‘agonize’ come from the seam Greek root.
Why is it important?
Let us come back to some alcoholics and not only to them but generally speaking to the people who are addicted. They struggle and make every effort to get aim. I think all these people are not only poor people. They are also an outstanding example for us how we should fight for heaven. And personally I admire them, because they have more courage to struggle for a beer than I have to struggle for heaven.
Don’t take heaven for granted because you are nice.
Don’t think” heaven is surely for you because you pray rosary every day. Don’t calculate: “I’m better than my neighbor so it couldn’t be bad”.
You know how to struggle for money and health, for friendship and for rightness.
Try your best it means struggle for heaven.
Because is not far from you.
Try to fight for heaven.
Now it is the time.
What is saint Mary for? (15.08)
Louth, 15th August 2010
Today we are celebrating the Assumption of the Blessed Virgin Mary. For some of us this is a great feast and a great mystery. But maybe some find it strange, odd, old-fashioned, mythical or even fabled, like news about UFO or like interesting episode from star wars: the Assumption of the Blessed Virgin Mary.
It’s not easy to say a good sermon about Mary, mother of Jesus, but let me put one question: “What is saint Mary for?” and let me say 10 reasons for making a special place for her in our religion and in our life.
1. First of all, Mary, Anna’s and Joachim’s daughter, born probably in Jerusalem, married to Joseph, is mother of Jesus Christ, who has brought us salvation and established the Church. Even if some don’t believe in God he must to admit that for 2 billion people she is the mother of the most important person in their life. Even if some don’t believe in Church, they have to acknowledge that she is the mother of somebody who founded the greatest and the oldest organization in the world.
2. Secondly, as a mother of Christ, Mary is a subject, topic and theme of uncountable number of songs, poems, films, paintings, sculptures, booklet, book, and dissertations.
3. Thirdly, approximately, one billion people pray every day Hail Mary calling her intercession and help. I don’t know how many people pray to President Obama…
4. Fourthly, Mary was present in most outstanding and intriguing revelations in the history: Lourdes, Fatima, La Salette, Guadalupe, Medjougoure, even the last is not yet confirmed. We may not believe such a thing, but it’s enough to go to those places to see what the Mother of God can do for the people and with the people.
5. Fifthly, Mary shows us how to answer God’s word. In Nazareth, where the angel Gabriel announced her that she would be a mother of Jesus, even though she was virgin, she said: “I am the handmaid of the Lord. May it be done to me according to your word”. She is a model and pattern of how we should hear and receive the word of the God.
6. Sixthly, her Son was crucified and she was there: present and suffering. Saint Mary, she is a solace and a support to the people who lost children. No revenge, no vengeance, no hate, but only tears, pray and forgiveness. She is the best friend to the people who cannot forgive.
7. Seventhly, she is the mother of the believers. Jesus said from the Cross: “Woman, this is your Son”. Then to the disciple he said: “This is your mother”. And the whole tradition of the Church sees in this act the beginning of the special relationship between Mother of God and the people who believe in him. If you believe in your hart you are sure, you are not alone, especially in those moments of life when God seems to be a long way.
8. Eighthly, according to Church, Mary intercedes between God and us and there is something special in her intercession. There are a lot of sanctuaries in the world when the people received miracles and other graces praying to Mother of God. They are some people who are so convinced of her help that they dare to say as saint Bernard: “Remember, o most loving Virgin Mary, that it is a thing unheard of, that anyone ever had recourse to your protection, implored your help, or sought your intercession, and was left forsaken” or as one polish cardinal in the time of Communism: “If will the victory come, it will come only through saint Mary”.
9. Ninthly, Saint Mary, after she died, was taken into the heaven with the soul and body. The Church has believed it quite since the beginning of his history, but it was announced solemnly only in 1950. What for? Not only to say the truth about the Mother of God but also to say truth about our end and our destiny. This is wonderful we will meet together. It’s only the matter of time. The Assumption of the Blessed Virgin Mary says to us: “Don’t be afraid of your life and of your problems”. Your future is in heaven. With saint Mary, with God, with your ancestors and your family. It doesn’t depend on the faith. It depends only on the time.
10. The last reason for celebrating saint Mary, I’d like to leave for you. Try to find, please, your reason, cause and ground to make a special place for Mary in your life. Maybe this feast is a good opportunity to speak about Mother of Jesus in your family, at home, and to revalue, to think over and to have a rethink about the women, who all generations call blessed.
English flowers (6)
Flower no. 6
Ci którzy mnie bliżej znają, wiedzą, że raczej nie jestem człowiekiem małomównym. Kiedy jednak staję wśród obcokrajowców zazwyczaj zamieniam się w słuch. Trochę dlatego, że mówienie w obcym języku jest bardziej męczące. Po części zapewne z lęku przed popełnieniem błędów. A po części z czystej ciekawości dowiedzenia się czegoś o innym świecie, zwyczajach i ludziach.
W Anglii jestem od dwóch tygodni i zdążyło mnie uderzyć znowu, że ludzi kompletnie nie interesuje inny świat. Jedyne pytanie jakie potrafią zadać to: „Jak leci?” i „Jak długo pozostaniesz u nas?” Nawet księża, z którymi spotykam się codziennie nie tylko przy stole, o ile zdążyli już odpowiedzieć na dziesiątki moich pytań o sytuację w Kościele w Anglii, o młodzież i dzieci, politykę i historię, sami nie zapytali o nic tyczącego Polski, Izraela czy Italii.
Podobne doświadczenie miałem w 2006 roku w Angers we Francji, kiedy mieszkając miesiąc z francuskimi zakonnikami i rozmawiając na różne tematy nigdy nie usłyszałem pytania o Polskę, moją rodzinę czy o mój doktorat.
Nie wiem czy ta obserwacja jest wynikiem braku osobistej pokory, jakobym miał nie wiadomo ile do powiedzenia, czy brakiem pokory innych, jakoby nie potrzebowali pytania się o nic. Może po prostu są ludzie, którym zdecydowanie wystarcza własny świat a w tym świecie inni tylko na tyle na ile są im potrzebni.
Two problems with one Gospel (7C)
Jerusalem-Notre Dame, 18th February 2007
Dear Brothers and Sisters!
What kind of comment can I do after this Gospel?
Should I say: Don’t take Jesus’ words in the literal sense?
O maybe I should explain what does mean: do not withhold your tunic or give to everyone who asks of you, orsomething else?
I was thinking a lot about today’s Gospel, but I couldn’t find any interesting topic.
I think we have two great problems with today’s gospel.
The first: it’s the problem of our faith.
Do you believe in Jesus’ words? Do I believe that what Jesus said is true? Can you say with honesty: Yes, I agree! I should bless those who curse me. I should pray for those who mistreat me. I should offer the other cheek, when the person strikes me on one cheek. Do you agree?
This is the first problem of this gospel. Maybe we don’t believe in the deep of our hearts in these words, perhaps we don’t agree with Jesus and we want to cry: O, Lord! It’s impossible to live in that way!
If we don’t believe in these Jesus words we have to pray: Lord Jesus, give me the grace to believe in you, to believe in what you are saying, to believe that only you are right, only you know what is the best for me and for my life.
The second problem is to put these Jesus’ words into practise. Maybe we believe that Jesus is right, that it would be great to live as Jesus taught us, but we don’t have any force to love those who are against us.
In this case it would be very usefully to choose one of Jesus words and focus all you desire and all your faith to put only this one suggestion into practice.
Stop judging!
Give everyone who asks of you!
Do to others as you would have them to do you!
Lend expecting nothing back!
Stop condemning!
Bless those who curse you!
Pray for those who mistreat you!
Forgive!
Which of these words is the most important and the most needed now in your life?
Dear Brothers and Sisters!
The Lent is coming. So let us do something to believe and to put into practise at least one of Jesus’ words. Because the one who will not follow Jesus’ difficult steps, will never find the tomb of the resurrection, either in this life or in the life to come.
Lord, Jesus Christ!
Help us to love our enemies.
Give us the grace to be kind to everybody.
Strengthen us, when we are too weak to put your words into practise. And never allow us to lose the faith that only with you the live is everlasting resurrection. Amen.
Truth and Love (4C)
Jerusalem-Notre Dame, 28th January 2007
Dear Brothers and Sisters!
There are two pillars of our faith: The truth and the love.
The truth even against everybody and the love above all.
God says to prophet Jeremiah:
“I have made you a fortified city: against the whole land; against kings and princes, against priests and people”.
Prophet Jeremiah can be sure: Lord is with him. The truth is with him.
Jesus is not afraid to say in the synagogue:
“No prophet is accepted in his own native place”.
His is not afraid to say very strong and hard words about his nation.
“There were many widows in Israel in the days of Elijah, but it was to none of these that Elijah was sent”.
“There were many lepers in Israel during the time of Elisha the prophet; yet not one of them was cleansed”.
The power comes from the truth.
Jesus is not political correct, because he is not going to became a president but the saviour. And the saviour has to tell the truth. Despite any consequences.
What I like in Jesus and in prophets is the courage to tell the truth, to be honest with the people and with God.
But this is only first part. The second is love.
The truth without love is only fundamentalism.
So Jesus used to say not only the truth but died for us because he loves us. St. Paul writes:
“Faith, hope, love remain, these three, but the greatest of these is love”
and
“If I have all faith so as to move mountains, but do not have love, I am nothing”.
I don’t want today to discus with the Judaism or with the Islam. What I like in my faith is not only the truth because all religions claim to know the true revelation. What I like in my faith is the love. We Christians, we don’t know the truth without the love and the love without the truth. We know that the love without the truth is immaturity and blindness. We know that the truth without the love leads only to the quarrels and wars.
I like to be a Christian because my faith says me: love everybody! Love the Jews! Love the Muslims! Love atheists! Love your enemies! And I know: love is good! And I know: I liked to be loved!
I like to be Christian because my faith says me: Get know the truth! Don’t be afraid to say the truth! Don’t be afraid even of presidents, even of bishops, even of consequences! And I know: the truth is good. It gives the power and freedom.
This is, my beloved, a good news of Christianity for the modern world!
The truth and the love! Never separated. Always together.
Why?
One of the most intriguing words:
“WHY?”
Shout of powerlessness.
Concern of heart.
Anxiety of ignorance.
WHY?
WHY am I sick?
WHY is not my husband so tender as twenty years ago?
WHY doesn’t my darling look at me as in the days of her youth?
WHY?
WHY don’t my kids go to church?
WHY do thousands of people spend a lot of time in pub and casinos and they do not want to spend it in a prayer?
WHY am I bored with taking the Bible in my hands and excited about such as stupid film?
WHY?
I’m not alone in asking “Why”.
Jesus asks:
WHY worry about clothing? (Mt 6:28)
WHY are you so frightened, you who have so little faith? (Mt 8:26)
WHY did you doubt? (Mt 14:31)
WHY are you upsetting the woman? (Mt 26:10)
My God, my God WHY have you forsaken me? (Mt 27:14)
One of the most intriguing words:
“WHY?”
It seems that God has given us the word “WHY?” only to use it in two ways:
1) to find the reason of the trouble and resolve the problem;
2) to learn confidence, because there are questions which will find the answer only in trust.
Ps. The use of this word to express desperation is not forbidden but inadvisable.
It doesn’t help.
Skegness 2006
Responsibility
Jerusalem, Notre-Dame, April 2007
Everybody has heard the first reading.
God is very clear.
Somebody will be responsible for the death of the wicked.
Or the wicked or the wicked and me.
Or the wicked or the wicked and you.
If I don’t warn my family and my friends to renounce their evil ways, we shall die both.
God is very clear.
I can’t say: I believe and it’s enough.
There is no faith only for me.
There is no philosophy: Nobody can tell me what shall I do.
God is very clear.
We won’t be saved if we are silent.
The heaven is for the disciples of the truth and not for the sons of the silence.
Does it seem to be unjust or too hard?
Maybe.
But how can Father be happy with the son who doesn’t want to help his own brother?